Ferðaþjónustan Síreksstöðum

Gjúfursárfoss fellur fram í litfögru gljúfri rétt fyrir neðan bílastæðið. Þaðan er svo merkt gönguleið er niður með Gljúfursánni, niður að sjó, um Drangsnes.

Að ganga meðfram þverhníptum klettunum er mikil upplifun og lætur fáa ósnortna. Gönguleiðin nær að Krummsholti. Þar eru velsjáanlegar ævafornar tóftir, frá víkingaöld að því að talið er. Þar á Þorsteinn uxafótur að hafa búið. Þegar maður virðir fyrir sér þessar mannvistarleyfar læðist að manni sú ósk að jörðin gæti talað og flutt okkur sögur forfeðranna.

Hinumegin fjarðarins má sjá kauptún Vopnfjarðar sem stendur á tanga sem sagar út í fjörðinn. Tanginn er kallaður Kolbeinstangi.

Áin Gljúfursá var á fyrri tíð mikill farartálmi þegar ferðast þurfti austur fyrir Hellisheiði eystri. Mörg slys urðu þegar fólk var að reyna að þvera hana fótgangandi eða á hestum. Ef gengið er frá bílastæði upp með ánni er komið að gömlu brúnni yfir Gljúfursá. Þar má sjá hleðslur frá fyrstu brúnni sem var byggð yfir ána, rétt um aldamótin 1900 og þótti þá mikið mannvirki.

Sagt er að fyrsta brúin yfir ána hafi verið byggð í kjölfar banaslyss sem þar átti sér stað þegar maður á hesti freistaði þess að komast yfir ána að vetri til.

Á Bustarfelli í Vopnafirði stendur einn stærsti og best varðveitti torfbær landsins og hýsir hann
Minjasafnið að Bustarfelli. Bærinn er að stofni til mjög gamall, jafnvel að hluta til frá því hann var endurbyggður eftir bæjarbruna 1770, en í honum var búið til ársins 1966 og spannar hann því
tveggja alda sögu búskapar- og lifnaðarhátta.

Árið 1943 seldi Methúsalem Methúsalemsson, bóndi á Bustarfelli, ríkinu bæinn með því skilyrði að hann yrði byggður upp og varðveittur um ókomin ár og hefur hann síðan verið í umsjá þjóðminjasafnsins. Fyrst um sinn var safnið einkasafn, en árið 1982 afhenti Elín Methúsalemsdóttir,
dóttir Methúsalems og síðasti ábúandi í gamla bænum, Vopnfirðingum safnkostinn til varðveislu og varð safnið þá að sjálfseignarstofnun.

Sérstaða Bustarfellsbæjarins er ekki síst hve lengi var búið í honum og fastasýning safnsins endurspeglar bæinn sem heimili fjölskyldunnar, sem flutti þaðan árið 1966. Auk þess eru að jafnaði tvær til þrjár sérsýningar í safninu.

Safnið er opið yfir sumarið og ofan við gamla bæinn stendur kaffihúsið Hjáleigan, þar sem má gæða sér á kaffi og kræsingum. Á staðnum er einnig lítið dýragerði með húsdýrum, sem gleðja jafnan stóra sem smáa.

Sandvík er mikil og svört sandströnd innst í Vopnafirði. Ströndin er fjölskyldupardís, gerð af náttúrunnar hendi. Þar má tína skeljar, fá sér göngutúr, skoða fuglana, byggja sér sandkastala eða hvað sem hugurinn girnist.

Fyrir miðri ströndinni strandaði flutningaskipið Mávurinn 2. október 1981. Mannbjörg varð en enn má sjá glitta í skipsflakið.

Aðgengi að Sandvík hefst við vegslóða sem liggur niður að víkinni innan við golfvöllinn.

Við hvetjum alla til að fara mjög varlega í fjörunni. Sjórinn getur verið hættulegur og má ekki láta börn vera eftirlitslaus. Þá á Hofsá það til að flæða yfir sandinn á vorin. Þar af leiðandi gætu myndast kviksyndi á sandinum.

Farið að öllu með gát, berum virðingu fyrir náttúrunni og þeim hættum sem þar kunna að leynast.

GPS: 65.735784 - 14.857769

Þverárgil er einstaklega fallegt þar sem sjá má litríkt líparít, súrt innskotsberg frá gamalli megineldstöð sem stingur skemmtilega í stúf við annars dökkt basískt umhverfi Smjörfjallanna fyrir ofan gilið. Fuglalíf á þessu svæði er mikið sérstaklega íslenskir mófuglar. Úsýnið er stórfengilegt yfir Hofsárdalinn og á haf út.

Gönguleiðin er um tveggja klukkustunda löng og liggur aðeins uppá við. Því setjum við tvo skó á erfiðleikastig göngunnar.

Upphafsreitur göngunnar er við veg 919, Sunnudalsveg.

Powered by Wikiloc